De beknelling van open kantoren
Hoe lang zal het open kantoor nog bestaan? Nog heel wat jaren denk ik. Zelfs als iedereen zou weten dat het risico om ziek te worden twee keer zo hoog is in een open kantooromgeving. Vergelijk het met de geschiedenis van het korset. Dat ongezonde kledingstuk was tot 1917 maatschappelijk de norm. Al decennia was de medische wereld tegen het korset. Maar waardoor verdween het ding? Niet door argumenten maar door de Eerste Wereldoorlog. Vrouwen moesten naar de fabriek en voor het staal van de korsetten had men een andere bestemming… Als ik kijk naar de heersende belangen, dan zullen veel medewerkers het voorlopig nog moeten doen met een open kantoor.
Zure zeurpiet?
En dat schept een verantwoordelijkheid voor elke leidinggevende, die zich bewust is van de nadelen die aan het open kantoor verbonden zijn. Als ontvluchten geen optie is, hoe kunnen we dan de schaduwzijden tegengaan? Ik zie een aantal manieren waarop leidinggevenden hun medewerkers kunnen ondersteunen. Om te beginnen kunnen zij in alle openheid de nadelen van een open kantoor benoemen. Dat is belangrijk als bevestiging voor de medewerkers. Nee, het ligt niet aan jou, dat je op de een of andere manier gehinderd wordt door een constante stroom van telefoongeluiden, -gesprekken, muziek, gelach, gepraat, geklets en gegniffel. Nee, je bent geen zure zeurpiet. Je wilt gewoon je hoofd erbij houden.
Structuur bevrijdt
Vanuit die wens om geconcentreerd te werken, wordt dan ook iets anders bespreekbaar. Met welke geluid producerende gewoonten gaan we zelf door op de werkvloer? Blijven we op willekeurige momenten op elkaars mobiel een filmpje bekijken of alleen tijdens de pauzes? Komt de muziek uit een box of uit je koptelefoon? Willen we samen twintig minuten een informele bespreking houden aan het bureau van een collega? Of zetten we twintig stappen naar de vergaderruimte, zodat niet iedereen onwillekeurig hoeft mee te luisteren? Het lijkt er misschien op dat het bespreken van geluid producerende gewoonten de basis legt voor allerlei beperkende regels. Maar het tegenovergestelde is waar. Mensen worden juist bevrijd van de verplichting om van alles te horen wat hen helemaal niet helpt.
Wenselijke werkgewoonten
Een derde aandachtspunt vormen contraproductieve werkgewoonten in hun algemeenheid. Dus los van de vraag of deze ruis en afleiding veroorzaken. Wie deze gewoonten inruilt voor gewoonten die wél werken, compenseert de nadelen van een open kantoorarchitectuur. En wel in die mate, dat je toch goed opgewassen kan zijn tegen je werkbelasting. Verandering van werkgewoonten begint met een besluit en zij wordt een feit, nadat die gewoonten zijn ingetraind. Interessant is dat de kosten van een goede training al gauw lager liggen dan die van een verbouwing of verhuizing. En nog iets: als de organisatie later alsnog overgaat naar een kantoorwerkvriendelijke architectuur, dan verhuizen die wenselijke werkgewoonten automatisch en kosteloos mee.
Klik hier voor het overzicht van alle trainingen.
Heeft u vragen? Stel ze hier.