Tips bij stressvermoedens
Het van een afstand aanzien
Een bekende reactie en niet per definitie verkeerd. Sommige zaken gaan vanzelf weer over, maar blijf wel kijken of dat inderdaad zo is. Neem bij twijfel de tijd om samen te kijken of er een reële zorg of behoefte is en wie er wat aan kan doen.
Kijk niet weg
De angst dat je een vlek groter maakt door erin te wrijven… Deze werkt in de hand dat iemand de problemen laat doorgroeien. Maar angst is niet zo’n goede raadgever. Neem de angst onder je arm en besteed aandacht aan het probleem als het nog klein is.
Interesse tonen
Men wil het probleem niet langer onbesproken laten, maar schrikt ook terug voor een echt gesprek. En zo ontstaan o.a. de sarcastische opmerkingen: “Kijk nou, het zonnetje in huis zit weer achter haar bureau…” Benoem liever wat je ziet en stel een meelevende vraag zodat duidelijk wordt wat het probleem is, zonder dat de ander zich hoeft te verdedigen en zonder verwijt.
Recht op het doel af
Er is veel voor te zeggen om de problemen open te bespreken. Ze hebben dan korter de tijd om zich op te stapelen en de opluchting na het moeilijke gesprek komt eerder. Probeer wel bij eventuele irritaties in een lastig gesprek te reageren op de situatie en niet zozeer op de persoon. Wees scherp op de inhoud, maar zorgzaam voor de relatie.
Bespreek je reserves
De aarzelingen om het gesprek aan te gaan, zijn niet iets waar je je als leidinggevende of collega voor hoeft te schamen. Overbelasting, door welke oorzaak ook, is niet zo’n makkelijk onderwerp. Het is raadzaam om met een buitenstaander te bespreken welke belemmeringen je voelt om dergelijke gesprekken aan te gaan. Door je eigen gedachten en gevoelens beter te leren (h)erkennen, ontwikkel je vermogen om bij te dragen aan een ander. Pas als moeilijke emoties er bij jezelf en de ander écht mogen zijn, kan je daadwerkelijk werken aan het oplossen ervan.