Het thuisfront

Door: Gery Groen, oprichter Impulsus/CiEP

Voordat de verkiezingen er waren, berichtte de pers regelmatig over Generatie500, de beweging met het doel om de lasten van maatschappelijke hervorming niet vooruit te schuiven richting de komende generaties. De tijd zal leren in hoeverre deze beweging erin slaagt de huidige politieke partijen keuzen te laten maken die nu pijn doen. En niet over 20 jaar. Eén ding is zeker: de lasten die generaties te dragen hebben, zijn al aan het verschuiven.

In de demografie bestaat het begrip ‘sandwich generation’. Jarenlang was de typische leeftijd van de sandwich generation 45 jaar. Op hun 45^e hebben veel mensen te maken met twee zorgfronten. Het ene zorgfront wordt gevormd door opgroeiende kinderen. Sterk gefocust op de vrijheden van het volwassen zijn, maar beduidend minder aandacht voor de bijbehorende verantwoordelijkheden. Zorgfront 2 wordt gevormd door de ouders. Deze zijn met het klimmen der jaren steeds minder in staat voor zichzelf te zorgen. Zie hier de sandwich waartussen de 45’ers bekneld zitten. Liever gezegd zaten, want er is wat veranderd op dit gebied.

Thuiswoonratio

De gemiddelde leeftijd van zorgbehoeftige ouders is gestegen en stijgt nog steeds. Maar de gemiddelde leeftijd waarop mensen een gezin stichten, is ook gestegen. En zo komt het dat nu veel 55-jarigen de sandwich voor hun kiezen krijgen. Tel daarbij op dat de thuiswoonratio ook omhoog is gegaan. Er zijn decennia geweest dat 18-jarigen het huis uitvlogen, zodra ze de middelbare school af hadden gemaakt. Bij je ouders wonen, leverde je sociale minpunten op. Dat ligt vandaag de dag wat anders. Daarbij werken de werkgelegenheid en de woningmarkt ook niet mee om de kinderen het huis uit te krijgen.

De baasleeftijd

Bij de generatie van 30’ers zien we ook een tangbeweging. Vergeleken met vroeger is de leeftijd waarop je een leidinggevende positie bereikt, gedaald. Lag ooit de ‘baasleeftijd’ na het 50^e levensjaar, tegenwoordig ligt die in veel gevallen na het 40^e. (Hoe oud zijn Rutte en Samsom?). Wil je een carrière richting een leidinggevende positie, dan moet je daaraan zeer intensief werken gedurende de jaren dat je 30 bent. Je leven wordt dan gekenmerkt door een zeer hoog tempo. En wie hebben compleet geen boodschap aan dat hoge tempo van de 30’ers? Precies, hun lieve, kleine kinderen die van een klok hoogstens weten dat hij tik tak doet. Tegelijkertijd een hoog en een laag tempo ondergaan: dat is uit elkaar getrokken worden. En dat gebeurt dan ook regelmatig. Bij individuen en bij gezinnen.

Strategische vraag

Niet alleen in de politiek staan we voor keuzen wat betreft de verdeling van de lasten over de generaties. Ook in het inrichten van het werk. Het Nieuwe Werken heeft de grens sterk doen vervagen tussen privé en professie. In principe is het tempo daardoor niet omhooggegaan. Maar in de praktijk zou het wel eens anders kunnen liggen. Daarom is het goed, dat we nadenken over wat we van mensen willen vragen, gezien de levensfase waarin zij zich bevinden. “Hoe gaat het thuis?” is van een beleefde vraag een strategische vraag geworden.