De ont-MOETing…
Door: Frank Goddijn, CiEP-coach Zo’n twaalf jaar geleden kwam ik, tijdens mijn reis door Zuid-Amerika, op straat in Popayan (Colombia) een mooie vrouw tegen. Ze zwaaide naar mij en ik, vriendelijk als ik ben ;-), zwaaide terug. Nog geen 5 minuten later kwamen we elkaar tegen in een ijssalon, waar we trachten een gesprekje aan te knopen. Één nadeel: ik sprak geen Spaans, zij geen Engels.
Voor mij is een randvoorwaarde voor een leuke reis het in contact komen met hen die er wonen en leven. Een cultuur op die manier leren kennen is het meest effectief, maar daarvoor is wel één randvoorwaarde voor nodig: óf de taal spreken (wat ik dus niet kon) óf gebruik maken van mijn woordenboek. Daar stond ik dan. Zoekend naar woorden als mooi (guapa), dansen (bailar), bier (cerveza), uitgaan (salir)… Zij moest er om lachen en ondanks mijn beperkingen ging ik ervoor. Dat leidde in combinatie met non-verbale communicatie tot een afspraakje en vanaf dat moment leerde ik iemand kennen die vanuit een totaal andere cultuur mij liet en nog steeds laat zien (want, ze is inmiddels mijn vrouw!) hoe mensen denken, voelen, handelen en sturen op datgene wat ze belangrijk en leuk vinden. En dat in dezelfde wereld als waarin wij leven, maar dan op een heel andere manier. Na een heerlijke avond uitgaan met haar, heb ik de keuze gemaakt om eerst mijn reis af te maken. Vervolgens ben ik vijf weken Spaans gaan studeren in Guatemala om vervolgens naar haar terug te keren en haar beter te leren kennen. Bij onze eerste afspraak bleek onmiddellijk hoe anders de mensen met het begrip tijd omgaan. Zij liet mij rustig een uur wachten, alsof dat de gewoonste zaak van de wereld was. “Er was iets tussengekomen” zo gaf ze aan waarmee ze vanuit mijn perspectief het onbelangrijke van onze afspraak (lees: date) onderstreepte. Ik was er behoorlijk geïrriteerd door en gaf aan dat het de laatste keer was dat ze, voor mijn gevoel, zo respectloos met mijn tijd omging. (Ga voor jezelf maar eens na of je dit gevoel herkent, bijvoorbeeld hoe het er op het werk en tijdens vergaderingen aan toe kan gaan). Later vertelde ze mij eens dat wij Europeanen het horloge hanteren maar zij als Zuid-Amerikanen toch echt de tijd hadden! En die nemen ze dus ook…..helemaal! Dat is niet bedoeld om een ander te kwetsen, maar simpelweg omdat iedereen het vanuit de cultuur zo gewend is. Niemand maakt zich er druk over. Ik toen dus wel! Door deze relaxte manier van zijn in het moment, slagen mensen in die cultuur er meer in om bij de waarde van het moment te blijven. Wat nu niet is, komt later of misschien helemaal niet. Dan kun je maar beter genieten van wat er op dat moment wel is. Het lijkt een schril contrast met hoe wij, vaak opgejaagd door alle prikkels het leven, hier leven. Óf we hebben het over het verleden óf over wat er in de toekomst allemaal op ons afkomt. We hollen en jagen van alles na (of dat nu in het werk of privé is), maar de uiteindelijke waarden in het leven, zoals plezier, geluk, voldoening, rust et cetera, lijken altijd ergens in de toekomst te liggen, maar niet in het NU. Zo is het ook met veel werkculturen. We verwachten dat als we bepaalde trajecten of projecten maar eenmaal afgerond hebben, wij dan wel die bepaalde waarden behaald en ook daadwerkelijk gevoeld zullen hebben. In realiteit zijn er ondertussen alweer zoveel andere dingen op ons bordje terechtkomen, waardoor wij opnieuw de door ons zo gewenste waarden vooruit schuiven. En dit in een herhalend patroon! Wat ik inmiddels geleerd heb, en dagelijks toepas, is dat de combinatie van CiEP (het creëren van randvoorwaarden om te sturen op jouw persoonlijke waarden of die van het team of de organisatie), samen met de wijze waarop o.a. de Zuid-Amerikaanse cultuur omgaat met het begrip tijd, een ongelooflijke mooi handvat c.q. inzicht geeft van hoe elke dag opgeruimd, voldaan en energiek te mogen beleven. En dat dit een cadeau is van alledag. Waarbij je zelf de keuze hebt of je het wilt uitpakken… En niets is mooier dan dit elke dag te mogen uitdragen en anderen te helpen om hun persoonlijke waarden te leren vervullen. Dát is waar ik blij van word.