Een trend om over te slaan
Door: Gery Groen, oprichter CiEP Training & Coaching
De Universiteit van Groningen haalde jaren geleden al het nieuws met het wetenschappelijk bewijs dat de menselijke hersenen totaal niet geschikt zijn om te multitasken. Een trendgoeroe kwam destijds met de conclusie dat jongeren met succes 10 dingen tegelijk konden doen.
En andere goeroes zeiden dat na. Jongerendeskundigen wisten het ook: de jeugd kon iets wat hun ouders helemaal niet konden. Als ik er zo achteraf over nadenk, hadden de tegengeluiden destijds wel wat sterker mogen zijn. Kritischer. “O ja, heeft de evolutie een kwantumsprong gemaakt? Hebben kinderen ineens heel andere hersenen dan hun vader of moeder?”
Van deze planeet
Langer nog dan het sprookje van de multitaskende jongere duurde het geloof in de multitaskende vrouw. Mannen konden sowieso niet multitasken en veel mannen wisten niet hoe gauw ze dat moesten toegeven. Maar vrouwen konden/moesten het wel, die hadden namelijk een geheel ander brein. Wat heeft de opiniemakers belet om deze ballon niet eerder door te prikken? Compenserende overschatting van de vrouwelijke hersenen, na zoveel eeuwen van onderschatting? Een staaltje van misplaatste politieke correctheid uit Amerika, het land waar de multitask-mythe vandaan komt?
Connected
Tja, het patroon zie je wel vaker: er wordt een trend gesignaleerd in Amerika. De trend wordt een onweersproken hype. Deze waait over naar Nederland. Niet lang bereiken ons daarna vanuit de VS de eerste berichten: ga niet met deze trend mee, want er zijn nadelen. Maar nee, deze berichten worden genegeerd. Ook wij moeten er eerst instinken, voordat we wijzer worden. Misschien gaat het ook zo bij dit actuele fenomeen op de Amerikaanse werkvloer: headsets. Koptelefoons/microfoons zijn zulke handige dingen, dat een aanzienlijke groep kantoormedewerkers ze praktisch niet meer afzet. De hele dag door staat bij deze medewerkers een Skype- of Google Chat-kanaal open. Ze zijn letterlijk connected. De vraag is alleen met wie ze verbonden zijn.
Addicts missen iets
De headset-dragers zijn disproportioneel verbonden met mensen buiten de werkvloer. Ze zijn o zo bang dat ze iets missen. Nou, ze missen inderdaad iets. Onder andere, dat een collega verderop iets vraagt, waarop zij snel antwoord hadden kunnen geven. Of dat er iets gezegd wordt, dat hen op een goed idee had kunnen brengen. Hun collega’s staan achter in de aandachtrij, de skypende en chattende vrienden/familie komen eerst. De head set addicts maken geen volwaardig deel uit van het team. “Nee, maar ik doe mijn werk net zo goed,” luidt het antwoord van de headphone addicts. Och werkelijk? Is er dan weer een evolutionaire kwantumsprong gaande onder de jonge schedeldaken? De trend van continu je koptelefoon ophouden, die kunnen we maar beter meteen overslaan in Nederland. Dat leert ons de wijsheid uit Groningen.