CiEP is mijn basis
Henry Aniceta (52) deed in 2015 op eigen initiatief de CiEP-training, maar had toch zijn twijfels. ‘Ik dacht bij mezelf: gaat dit wel beklijven?’ Inmiddels hebben de CiEP-principes Doe het nu! Plan het Nu! Zeg het Nu! wel een en ander voor hem veranderd.
Waarom ging je de CiEP-training doen?
‘We werkten met zijn tweeën en als mijn chef niet aanwezig was, nam ik zijn taken over. Hij en andere chefs kregen een CiEP-training aangeboden en ik hoorde van hen goede verhalen. Dat maakte dat ik er ook interesse in kreeg. Tja, als hij zijn werk op een bepaalde manier uitvoert en ik neem zijn taken over, wil ik dat graag ook zo doen. In die tijd ging ik naast mijn werk een opleiding sociaal-maatschappelijke dienstverlening volgen. Toen kwam het wel heel goed uit om te gaan CiEPen, want ik kreeg meerdere cliënten plus een hoop bijbehorende e-mails.’
Wat deed de training met jou?
‘In het begin had ik mijn twijfels. Ik dacht: gaat dit beklijven? Wordt dit een tweede natuur? Heb ik de intrinsieke motivatie om dit te doen? Maar ik ben redelijk gestructureerd van aard en voelde geen weerstand. Ik zag het als aanvulling om mijn werkproces te verbeteren. Daardoor kon ik het eigenlijk soepel overnemen.’
Een makkie dus?
‘Nou … Dat slepen van alle binnenkomende mail naar verschillende mappen ging prima, maar op een gegeven moment zaten al die submappen vol. Ik had en nam de tijd niet om die af te handelen en moest daar echt iets mee gaan doen. De informatiestroom is niet-aflatend, de to-dolijst blijft altijd groeien. Werken volgens CiEP betekent dat je ook al die e-mails, al dat werk, al die verzoeken inplant. Je reserveert tijdvakken om het werk te doen. Dat werd goed uitgelegd tijdens de training: zo veel mogelijk geconcentreerd en afgebakend ingeplande dingen doen. En dat was een uitdaging voor mij!’
Was?
‘Ik werk dus zowel in de techniek als in de zorg. Ik heb zo veel cliënten, er komt zo veel op me af. Tijd blokken en achterstallig werk afhandelen blijft nog altijd mijn grote uitdaging. Maar dat ik moet kiezen en prioriteiten stellen is echt geland. Bij mijn bureau hangt nog steeds: Doe het nu! Plan het nu! Zeg het nu!. Die principes heb ik geïntegreerd in mijn wezen. Ik merk dat ik niet alles kan doen wat ik bij CiEP heb geleerd, maar dát is mijn basis, een soort fundering; waar ik ook ben, ik handel op dezelfde manier en daardoor houd ik overzicht.’
Maak je daadwerkelijk andere keuzes dan voorheen?
‘Ja, en dan met name in het administratieve gedeelte. Je e-mail anders inrichten lijkt een klein dingetje, maar het heeft grote gevolgen. Door mijn inbox te organiseren kan ik alles makkelijk terugvinden en dossiers opbouwen. Er komt input van zo veel verschillende kanten, maar het is nu makkelijk een spoor te volgen. Daar heb ik een flinke slag geslagen. Als ik weinig tijd heb – of maak – om de dingen in de juiste mappen op te bergen, merk ik dat ik het overzicht verlies, dat bijvoorbeeld telefoongesprekken minder soepel verlopen omdat ik bepaalde informatie niet terug kan vinden. Dat levert direct stress op. Maar zolang ik alle informatie goed opsla, vloeit het makkelijker, hoef ik minder na te denken en kan ik veel meer aan. Het is veel rustiger in mijn hoofd.’
Is de omgang met collega’s daardoor anders?
‘Voorheen hoopte ik dingen die mij dwars zaten op, nu spreek ik ze uit als ze nog klein zijn: Zeg het Nu!. In een vergadering vraag ik gerust: ‘Ben ik de enige die het zo ziet?’ Ik constateer iets, ik zeg dat en als je niet tegen mijn kritische noot kunt, prima, maar ik zwijg niet meer. Ik ga er geen maagzweer van krijgen. Dingen hoeven niet per se op mijn manier te gaan, maar we moeten er wel over kunnen praten; die basis is doorgedrongen. Het trucje is: de toon maakt de muziek. Netjes, diplomatiek en vasthoudend. Als iemand met een goed tegenargument komt, blijf ik niet doordrammen. Het doel is immers: hoe gaan we iets het best bereiken? Daar kunnen we over sparren. En zolang de relatie goed is, zolang de ander weet dat-ie gewaardeerd wordt, merk je dat mensen het goed kunnen hebben.’
‘Als ik ergens ben, bén ik er ook echt. Ik sleep niets meer mee’
Krijg je weleens iets te horen over die verandering in je manier van werken?
‘Mijn managers zetten zich schrap als ze zien dat ik in een vergadering mijn vinger opsteek, want ze weten: er komen nu vier of vijf zaken aan bod die hij goed doordacht heeft. Maar daarmee zet ik de mensen aan het denken en dat vinden ze prettig. Zowel in mijn werk in de zorg als in de techniek kunnen ze dat goed hebben. De basis die aan die nieuwe manier van denken ten grondslag ligt – Zeg het Nu! – maakt me tot een betere en betrouwbare gesprekspartner.’
Wat betekent het principe Doe Het Nu! voor jou?
‘Van nature ben ik positief en vrolijk, maar deze manier van werken draagt daar ook echt toe bij. Ik zeg vaak tegen mensen: ‘Mijn hoofd is leeg, maar mijn hart is vol.’ Ik kan me richten op de leuke dingen. Ik heb twee banen, maar ik denk in blokken: nu ga ik hier werken, dan ga ik daarnaartoe, nu ga ik ontspannen, nu tijd voor dit en nu tijd voor dat. Als ik ergens ben, bén ik er ook echt. Ik sleep niets meer mee. Overigens is dit geen verandering die van de een op de andere dag plaatsvindt. Blijven volhouden, dat komt het.’