Kiezen zonder kniezen

Mijn irrationele overtuiging

We weten allemaal dat het maken van keuzes handig is. Je kunt immers niet alles doen en iedereen tevreden houden. Tenzij je bereid bent om dat ten koste van je eigen plezier, gemak en gezondheid te doen. Wat ik overigens zelf heel lang gedaan heb. Zo lang, dat ik 25 jaar dag in dag uit met hoofdpijn heb rondgelopen. Het was voor mij de normaalste zaak van de wereld: wil je een gezin, werken, een leuke partner en vriendin zijn, dan is dat de prijs die je moet betalen.

Je zou kunnen zeggen dat dat een bewuste keuze was. Maar dat was het niet, het gebeurde gewoon zo. Het was een rotsvaste overtuiging. Geboren vanuit de aanname: ik doe er pas toe als ik anderen tevreden stel. En het heeft mij veel gebracht. Ik ben daardoor bijvoorbeeld ook CiEP-coach geworden. Een vak dat ik met heel veel plezier en voldoening uitvoer. En niet in de laatste plaats omdat ik zelf gedurende de jaren anders heb leren kiezen.

Balans werk en privé 

Ik noem dat zelf: ‘kiezen zonder kniezen’. Hoe ik dat doe? Als ik ergens een keuze moet maken, mijzelf eerst afvragen wat ik werkelijk wil en daar de consequenties van overzien. Want elke keuze heeft gevolgen. Heel kort gezegd: als ik “ja” tegen het één zeg, zeg ik mogelijk “nee” tegen het ander. Bijvoorbeeld ‘ja’ zeggen tegen de ander tevreden stellen en ‘nee’ zeggen tegen goed voor mijzelf zorgen. En dan niet zitten kniezen als dat kiezen ‘pijn’ doet. Ik heb tenslotte bewust de afweging gemaakt en daarmee verantwoordelijkheid genomen voor mijn keuze.

Dat vraagt keer op keer om bewustzijn in het kiezen. Stel ik dan nooit meer de ander centraal? O ja, zeker wel! Als een klant aan mij vraagt om een programma te verzorgen in een periode dat ik het heel druk heb, dan ben ik bewust bereid om daar tijd voor vrij te maken. En als ik dat doe kijk ik meteen wat de consequenties voor mij zijn. Als dan zichtbaar wordt dat de balans tussen mijzelf-het werk-privé mogelijk tijdelijk dreigt te verdwijnen, dan koppel ik daar direct een andere keuze aan vast. Dan zorg ik dat ik in die drukke week niet zelf de boodschappen doe maar dat ‘Albert’ die komt brengen.

En aan het eind van de week ga ik lekker uit eten met de kinderen. Kiezen zonder kniezen en met plezier, gemak en voldoening. Niet alleen voor de klant en het thuisfront maar vooral ook voor mijzelf.

Hoe kies jij zonder te kniezen? Wat doe jij als de balans dreigt te verdwijnen?