Kunstenares Adja vertelt over haar expositie ‘kwik’

Mijn werkdag is bijna voorbij. Ik verbreek net de telefoonverbinding met Adja van Oers. Zij was afgelopen jaar CiEP deelneemster. Zij werkt bij de Universiteit Utrecht, faculteit Diergeneeskunde als ondersteuner van de lijn professionele ontwikkeling én ze is kunstenares. Ik ben zo geïnspireerd na dit gesprek dat ik meteen begin met typen. Want dit is een verhaal dat ik wil delen. Het eten kan wel even wachten…

Energie door CiEP

CiEP gaat voor mij over ruimte creëren om dat te doen waar je veel energie van krijgt. Natuurlijk gaat het ook over structuur en organisatie en planning maar dat wordt pas echt leuk om mee bezig te zijn als je daardoor gaat doen wat je eigenlijk al heel lang wilt. Waar je al een tijd over aan het nadenken bent, stappen in hebt gezet maar waar je om wat voor een reden dan ook toch nog niet echt aan begint. En dan volg je een CiEP programma en krijg je van mij de vraag gesteld bij het verzamelen van de ontwikkelpunten: “Als je die tijdwinst dan hebt, waar ga je die dan aan besteden?”.  Adja lichtte alleen al bij het horen van deze vraag op. Haar ogen sprankelden, je voelde de energie groeien en haar stem werd krachtiger: “Ik wil gaan toewerken naar een expositie met als thema kwik.” Nu is kwik niet bepaald een alledaags thema, en ik had er ook geen beeld bij. Maar daar ging het voor mij niet om. Het ging mij om Adja die zo te zien een droom had die ze in de wereld wilde zetten. En dat enthousiasme werkt voor mij super aanstekelijk.

Enige tijd geleden ontving ik een mail van haar. Ze vertelde dat zij een expositie had in Groningen met als onderwerp haar thema: kwik. Een mijlpaal voor haar om zo via haar kunst naar buiten te treden met haar visie op dit zwaar giftige metaal. Een controversieel onderwerp waar de meningen over verdeeld zijn. Maar het was duidelijk dat voor haar de tijd rijp was. Het had lang geduurd voordat ze wist hoe ze haar bevindingen van haar speurtocht naar kwik vorm wilde geven. Maar ruim een half jaar  geleden wist ze dan hoe dit te doen. Ze heeft met haar schilderijen, of eigenlijk is het een originele vorm van een pamflet geworden, aandacht gevraagd voor het zware metaal kwik wat velen van ons in ons lijf hebben gekregen via amalgaamvullingen. De schilderijen die ze gemaakt heeft zijn portretten van wetenschappers die onderzoek naar kwik hebben gedaan. Het is een eerbetoon aan deze onderzoekers. De wens is veilige kwikontgifting in Nederland en meer kennis ( onderzoek) naar kwik en de schade die het aan kan richten. Daarvoor moest zij iets doen wat ze niet gewend was om te doen: ruimte en tijd voor zichzelf vrijmaken om de schilderijen te maken. Ze heeft daarvoor een maand vrij genomen van haar werk. De mogelijkheid om te exposeren was geboden, en deze kans heeft ze gegrepen. Als er energie gaat stromen dan komt er blijkbaar meer in beweging dan we van te voren kunnen bedenken.

Zichtbaar resultaat

Op dit moment zijn haar schilderijen ook bij de faculteit Diergeneeskunde (niet toegankelijk voor publiek) te zien. De speurtocht naar kwik is ingericht in een aparte ruimte, het is een soort installatie geworden. Ik ga zeker kijken! Tijdens mijn 10 jaar CiEP coach zijn, heb ik nog nooit zo’n mooi zichtbaar resultaat van een CiEP programma gezien. Ik hoop dat het uiteindelijk zal leiden tot een meetbaar resultaat als het gaat om het gebruik van kwik en het behandelen van mensen die kampen met de gevolgen van het gebruik van dit nare goedje.